Στην Πράξη 1 του έργου του Σαίξπηρ, ο Μάκβεθ αμφισβητεί το σχέδιό του να αυτοκτονήσει εναντίον του βασιλιά Ντάνκαν, λέγοντας: «Δεν έχω κίνητρο / Να τρυπήσω τις πλευρές της πρόθεσής μου, αλλά μόνο / Θολωτή φιλοδοξία, που ξεπηδά από μόνη της / Και πέφτει πάνω ‚άλλα.“ Η θολωτή φιλοδοξία και η ηθελημένη τύφλωση που μπορεί να τη συνοδεύει αποτελούν την τραγωδία του Μπίρναμ Γουνττο τρίτο μυθιστόρημα της Eleanor Catton και η συνέχεια του βραβείου Μπούκερ το 2013, Οι Φωτιστές.
Το Birnam Wood του τίτλου δεν αναφέρεται στη σκωτσέζικη πόλη του έργου, αλλά σε μια συλλογικότητα ακτιβιστών στη Νέα Ζηλανδία, τα μέλη της οποίας συγκομίζουν καλλιέργειες που φυτεύτηκαν «χωρίς άδεια σε δημόσια ή αφύλακτα εδάφη». Η ιδρύτρια της ομάδας, Mira Bunting, έχει έναν ιδεαλιστικό στόχο: «ριζική, εκτεταμένη και διαρκή κοινωνική αλλαγή» που δείχνει «πόσο αυθαίρετη και παράλογα επιζήμια είναι ολόκληρη η έννοια της ιδιοκτησίας γης». Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα: Η συλλογικότητα δυσκολεύεται να τα καταφέρει.
Μια πιθανή λύση φτάνει με τη μορφή φυσικής καταστροφής, όταν οι σεισμοί οδηγούν σε κατολίσθηση, προκαλώντας το κλείσιμο του περάσματος Korowai και αποκόπτοντας τη μικρή φανταστική πόλη Thorndike. Όχι πολύ μακριά από το σημείο της κατολίσθησης βρίσκεται ένα αγρόκτημα που ανήκει στον προσεχώς ιππότη Owen Darvish. Παραδόξως, η υπηρεσία ελέγχου παρασίτων του Owen συνεργάστηκε με την αμερικανική εταιρεία τεχνολογίας Autonomo σε ένα έργο διατήρησης για τη διάσωση ενδημικών ειδών από την εξαφάνιση. Το σχέδιο της Mira: να αγοράσει τη φάρμα για το Birnam Wood.
Και στα δύο μυθιστορήματά της, η Catton έχει δείξει ότι είναι ειδική στο να δημιουργεί ένταση από μια περίπλοκη πλοκή. Ένας από τους παράγοντες που περιπλέκουν την Μπίρναμ Γουντ είναι ο συνιδρυτής της Autonomo, Robert Lemoine, «ένας κατά συρροή επιχειρηματίας, ένας επιχειρηματίας κεφαλαίου και, προφανώς, ένας δισεκατομμυριούχος». Θέλει να χτίσει ένα καταφύγιο στο αγρόκτημα και να αποθηκεύσει πολύτιμο φορτίο που θα τον έκανε, «κατά πολλές τάξεις μεγέθους, τον πλουσιότερο άνθρωπο που έζησε ποτέ». Όταν πιάνει τη Μίρα στο ακίνητο, τους προτείνει να ενώσουν τις δυνάμεις τους, αλλά με τον αληθινό σαιξπηρικό τρόπο, η πρόθεση του Ρόμπερτ μπορεί να μην είναι αυτή που ισχυρίζεται.
Ο Catton υφαίνει έξοχα άλλους χαρακτήρες και στοιχεία πλοκής στη μίξη, ανάμεσά τους ο Tony Gallo, πρώην συλλογικό μέλος και επίδοξος δημοσιογράφος που τάσσεται κατά του καπιταλισμού, θέλει να γράψει «ένα έντονο κατηγορητήριο για τους υπερπλούσιους» και θέλει να εκθέσει τον Robert για το ποιος είναι. Ο Τόνυ είναι πολύ ευρέως σχεδιασμένος και ο Κάτον μερικές φορές υπερεξηγεί την πλοκή, αλλά Μπίρναμ Γουντ εξακολουθεί να είναι ένα ισχυρό πορτρέτο της άβολης σχέσης μεταξύ καπιταλισμού και ιδεαλισμού, και των συμβιβασμών και των ανταλλαγών που θα μπορούσε κανείς να δεχτεί για την επιδίωξη ενός στόχου. Όπως μαθαίνουν ορισμένοι από τους χαρακτήρες του Catton, η φιλοδοξία του θησαυρού μπορεί να είναι αξιοθαύμαστη, αλλά αν κάποιος πηδήξει και πέσει, η προσγείωση είναι κάθε άλλο παρά ομαλή.
Διόρθωση, 7 Μαρτίου 2023: Αυτό το άρθρο έχει ενημερωθεί για να το αντικατοπτρίζει Μπίρναμ Γουντ είναι το τρίτο μυθιστόρημα του Κάτον και Οι Φωτιστές είναι το δεύτερο της.
