Μαθήματα γιόγκα, καθαρισμοί, καταφύγια ευεξίας: Όλοι έχουμε ακούσει αυτές και άλλες θεραπείες που κυκλοφορούν ως «αυτοφροντίδα» για τη ζωή σε έναν εξαντλητικό και οδυνηρό κόσμο. Αλλά ο πρώτος συγγραφέας Pooja Lakshmin θέλει οι αναγνώστες να γνωρίζουν ότι, αν και αυτά τα είδη αυτοφροντίδας μπορεί να μας κάνουν να νιώθουμε προσωρινά καλύτερα, αποτελούν μέρος ενός αναποτελεσματικού συστήματος που κάνει τους ανθρώπους (ιδιαίτερα τις γυναίκες και τις μειονότητες) να αισθάνονται ανεπαρκείς και συγκλονισμένοι. Όπως ο ψυχίατρος και Νιου Γιορκ Ταιμς γράφει η συνεργάτης στην εισαγωγή της στο Πραγματική αυτοφροντίδα: Ένα μετασχηματιστικό πρόγραμμα για τον επαναπροσδιορισμό της ευεξίας (δεν περιλαμβάνονται οι κρύσταλλοι, οι καθαρισμοί και τα αφρόλουτρα)«Αυτό το βιβλίο είναι το γράμμα μου σε κάθε γυναίκα εκεί έξω που έχει φλερτάρει με το να πηδάει στο αυτοκίνητο και να τρέχει μακριά από όλα αυτά».
Η Lakshmin θέλει να βοηθήσει τους αναγνώστες να βρουν τρόπους να απολαμβάνουν πιο αυθεντικά την καθημερινότητά τους και χρησιμοποιεί ανέκδοτα για τους ασθενείς της για να δείξει πώς μπορεί να μοιάζει αυτό. Για παράδειγμα, υπάρχει η Shelby, η οποία μεταπήδησε από το να βλέπει τον θηλασμό ως επιτακτική ανάγκη σε κάτι που απλώς δεν πέτυχε (και αυτό είναι εντάξει!), και η Clara, η οποία ξεκίνησε τη δική της επιχείρηση αφού συνειδητοποίησε ότι η διδασκαλία δεν ήταν πλέον βιώσιμη.
Πώς έφτασαν εκεί; Μέσω των τεσσάρων αρχών του Lakshmin για πραγματική αυτοφροντίδα: θέτοντας όρια χωρίς ενοχές, εξάσκηση της συμπόνιας για τον εαυτό σου, εξερεύνηση του πραγματικού σου εαυτού και διεκδίκηση δύναμης. Χρήσιμα εργαλεία, ασκήσεις, σενάρια και μια «Πραγματική πυξίδα αυτοφροντίδας» εξομαλύνουν τον δρόμο προς το ευχάριστο τελικό στάδιο, το οποίο «αντιμετωπίζει, κατευθείαν, την τοξικότητα και το τραύμα που φέρνει η κουλτούρα μας στις γυναίκες . . . Και μόνο όταν μια κρίσιμη μάζα γυναικών κάνει αυτή την εσωτερική δουλειά θα φτάσουμε στη συλλογική αλλαγή στον κόσμο μας».
Αποθαρρυντικό? Σίγουρος. Εφικτό; Η συγγραφέας το πιστεύει και υποστηρίζει ότι η σκληρή, συνεχής δουλειά αξίζει τον κόπο. Άλλωστε, γράφει ως συνταξιδιώτης δίπλα στους αναγνώστες της. «Κατέληξα να ερωτεύομαι το Big Wellness με τον χειρότερο τρόπο», γράφει. «Έχω μπει σε μια λατρεία!» Ενώ ο χρόνος της με τη λατρεία, η οποία ασκούσε τον «οργασμικό διαλογισμό», όντως πρόσφερε κάποια οφέλη (συνεργάστηκε με νευροεπιστήμονες στο εργαστήριο οργασμού fMRI Rutgers και η πρακτική του διαλογισμού «ήταν γιατρειά για μένα με βαθύ τρόπο»), όταν έφυγε από την ομάδα , ήταν βαθιά κατάθλιψη για αρκετό καιρό.
Με τον καιρό, ο Λάκσμιν συνειδητοποίησε ότι «η πραγματική αυτοφροντίδα δεν είναι ουσιαστικό, είναι α ρήμα—μια συνεχής εσωτερική διαδικασία που μας καθοδηγεί προς τη βαθιά συναισθηματική ευεξία και επαναπροσδιορίζει τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούμε με τους άλλους». Στην εγκάρδια και συμπονετική της Πραγματική Αυτοφροντίδα, μοιράζεται πώς πέρασε πέρα από τη ντροπή και τη λύπη της σε μια πιο χαρούμενη, πιο αληθινή ζωή στον εαυτό της, κάτι που πιστεύει ότι μπορούν να κάνουν και οι αναγνώστες. Το πρώτο βήμα του Λάκσμιν: η ανάκτηση του όρου αυτοφροντίδα εμποτίζοντας το με αυτογνωσία, βιωσιμότητα και χαρά.
